„BÓG JEST ZAWSZE MŁODY”
Siostry i Bracia w Chrystusie Panu,
Umiłowani Diecezjanie!
Pytanie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii „Za kogo mnie uważacie?”, stawia nasz Mistrz przez wieki wszystkim swoim wyznawcom. Oczekuje od nich nie tylko słownych, nawet najpiękniejszych deklaracji, ale przede wszystkim naśladowania Go i towarzyszenia Mu. Oczekuje wiary, nadziei i miłości oraz oddania życia dla wspólnoty Kościoła, który jest Jego mistycznym Ciałem. Jestem przekonany, że tak patrzy na powołanie chrześcijanina młodzież naszej diecezji. 31 sierpnia i 1 września 2018 roku jej przedstawiciele spotkali się w Płocku razem ze swym biskupem na II Synodzie Młodych. Te dwa dni były w celebrowanym przez nas Roku św. Stanisława Kostki, prawdziwym świętem wiary i młodości. Pokazały jak ważną i wielką rolę ma do spełnienia młoda wspólnota Kościoła Płockiego. Podczas tego spotkania młodzież wraz z duszpasterzami wypracowała „Przesłanie II Synodu Młodych”. Cały tekst tego wymagającego „Przesłania” znajdziecie w mediach drukowanych i elektronicznych. Ja natomiast, dzień po pielgrzymce dzieci i młodzieży do Rostkowa, w niedzielę otwierającą Triduum przed tegoroczną uroczystością liturgiczną św. Stanisława Kostki, patrona naszej diecezji, przekazuję Wam, Kochani Diecezjanie, główne wątki przesłania stanisławowego Synodu Młodych:
Przesłanie II Synodu Młodych Diecezji Płockiej
§ 1. „Będziesz słuchał głosu Pana, Boga twego, przestrzegając jego poleceń i postanowień” (Pwt 10,10). Wezwania Słowa Bożego brzmią przez wieki. W 450. rocznicę śmierci św. Stanisława Kostki, w 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości odpowiadamy na „głos Pana”, gromadząc się na II Synodzie Młodych Diecezji Płockiej. Pragniemy naszym biskupom, naszym kapłanom, naszym rówieśnikom i wszystkim ludziom, którzy podzielają naszą troskę o Kościół, przekazać przesłanie zawierające przemyślenia i postulaty dotyczące życia Kościoła i duszpasterstwa młodzieży.
Święty Kościół – sakramenty i Słowo Boże
§ 2. Ewangelizacja naszych rówieśników stanowi pierwsze i podstawowe wyzwanie. Wiara nie powinna opierać się przecież jedynie na przyzwyczajeniu czy nawet najlepszej tradycji. Powinna stanowić świadomy wybór, bo tylko wierzący z wyboru mogą dalej sami świadczyć życiem o prawdziwości swoich przekonań. Właściwą okazję do poświęconego wierze wysiłku stanowią rekolekcje. Rekolekcje szkolne powinny odbywać się w szkołach, a w czasie rekolekcji parafialnych należy zapewnić specjalnego rekolekcjonistę pracującego z młodymi. Prosimy o rozpowszechnianie praktyki wyjazdowych rekolekcji poprzedzających przyjęcie sakramentu Bierzmowania. Wydaje się to być najskuteczniejszym sposobem przygotowania do niego.
§ 3. Msza św. jest centrum życia chrześcijańskiego. Dla każdego chrześcijanina powinna być naturalną częścią przeżywania niedzieli. Pragniemy, by duchowości mszalnej i eucharystycznej uczyli nas rodzice, a kapłani ugruntowywali ją i poszerzali poprzez katechezy. Żyjemy otoczeni hałasem, dlatego potrzebujemy Mszy św. jako miejsca i czasu ciszy i refleksji. Chcemy, by zaczynało się to już przed Mszą św. i by w skupienie wprowadzali nas kapłani. Msze św. dla młodych stanowią najbardziej oczywistą formę duszpasterstwa młodzieży, dlatego należy nie tylko ich nie zaniedbywać, ale starać się o jak najstaranniejsze przygotowanie i godną oprawę liturgiczną i muzyczną, w którą angażować się będą tak członkowie grup religijnych, jak i inni młodzi. Msza taka powinna być sprawowana w dogodnych godzinach, najlepiej wieczornych. Przygotowujący ją powinni unikać skrajności: bylejakości i rutyny z jednej strony, a dziwactwa i bezmyślnego schlebiania duchowi świeckości z drugiej. Istotną część Mszy św. stanowią kazania: chcemy kazań krótkich, prostych, biblijnych, mówionych poprawną polszczyzną, związanych z określonymi tematami, przygotowanych starannie w dialogu z nami i w odpowiedzi na nasze pytania, wątpliwości i potrzeby.
§ 4. Spowiedź św. stanowi drugi, po Eucharystii, filar chrześcijańskiego życia. Wierzymy, że Spowiedź św. musi odbywać się z zaangażowaniem po obu stronach, co znaczy, że penitent powinien móc zadawać pytania, a kapłan musi być zainteresowany sytuacją penitenta i dokładać wszelkich starań, by spotkał się z Bogiem miłosiernym. Spowiedź św. powinna odbywać się przed Mszą św., a nie w jej trakcie, tak by unikać rozproszeń. Sądzimy, że użyteczne byłoby ogłaszanie stałych dyżurów spowiedniczych (określających godziny spowiadania i osobę spowiadającego), co pomagałoby w znajdowaniu stałego spowiednika.
§ 5. Temat katechezy szkolnej powraca przy każdej dyskusji o stosunku młodych do religii. Świadomi powagi i trudności tego zagadnienia prosimy, by katecheci nie lekceważyli katechezy, starannie przygotowywali się do zajęć i solidnie je prowadzili. Swoje spotkania powinni skupiać na pracy ewangelizacyjnej. Apelujemy też o ścisłą współpracę szkoły i parafii – w tak niełatwych czasach trzeba ewangelizować i katechizować wszelkimi możliwymi środkami.
