Drogie Siostry i Drodzy Bracia w jednej wierze w Chrystusa! Rozpoczęliśmy kolejny w naszym życiu Wielki Post. Pan Bóg zaprasza nas byśmy podjęli z Nim współpracę, oczekując uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. Rozdzierajmy serca, a nie szaty
W Środę Popielcową prorok Joel wołał do nas w liturgii słowa: (…) rozdzierajcie wasze serca, a nie szaty! (Jl 2, 12). Ten głos wzywa nas do wewnętrznego patrzenia na trud wielkopostnej przemiany. Bardzo łatwo jest rozerwać szaty, trudniej rozerwać serce. Pierwsze charakteryzuje działania zewnętrzne, które są potrzebne, ale niewystarczające na drodze nawrócenia. Drugie stwierdzenie proroka ukazuje serce rozdarte, czyli otwarte dla Boga, gotowe przyjąć moc Jego łaski, która przemienia. Nawrócenie jest owocem działania Boga, z którym podejmujemy współpracę. Psalmista uczy nas takiej postawy: Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha (Ps 51). Serce rozdarte gotowe jest przyjąć dar zbawienia, które otrzymujemy za darmo. Nie znaczy to, że nikt nie zapłacił za nasze zbawienie. Zapłacił za nie Jezus swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem. Wielki Post, a w nim lektura słowa Bożego, rekolekcje, a także rozważanie męki Pańskiej, czyli nabożeństwa pasyjne, takie jak Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale pomogą nam zrozumieć, jaką cenę zapłacił Bóg za nasze zbawienie. Nie zapominajmy też o jałmużnie i wstrzemięźliwości od zła w myślach, w słowach i w czynach. Niech nie będzie nam obca wstrzemięźliwość od hucznych zabaw i od używek, które często stają się przyczyną uzależnień. Dziś coraz częściej słyszymy także wołanie o wstrzemięźliwość od nadmiernego korzystania z komputera czy telefonu komórkowego. Wielki Post ma nam otworzyć oczy na Chrystusa i wartość naszego zbawienia. Odkrycie to pozwoli nam porzucić jedynie postawę współczucia wobec cierpiącego Jezusa i poprowadzi nas do konfesjonału, by doświadczyć przebaczającej miłości Boga. Odnowienie Przymierza z Bogiem
Wielkopostna spowiedź przygotuje nas do odnowienia przymierza chrzcielnego, do czego prowadzi Wielki Post. Już teraz zaplanujmy tak nasze obowiązki, by móc uczestniczyć w liturgii Triduum Paschalnego, które rozpocznie się Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, a zakończy w Niedzielę Zmartwychwstania. Przejdźmy razem z Jezusem drogę Jego Paschy od Wieczernika, przez Ogrójec, mękę, śmierć, złożenie do grobu, aż do wskrzeszenia z martwych. Bądźmy z Nim, gdy płaci Ojcu cenę za nasze zbawienie. Szczególnie zapraszam na liturgię Wigilii Paschalnej, którą celebrujemy w parafiach po zapadnięciu zmierzchu w Wielką Sobotę, ale celebracja ta rozpoczyna już liturgicznie obchód Wielkiej Nocy, Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. Przez tę nocną, wigilijną liturgię i jej znaki chcemy odczytać, że Chrystus Zmartwychwstały jest światłością świata, która wyprowadza nas z ciemności grzechu i śmierci i czyni nas światłem dla świata. Przyjdźmy na tę wyjątkową celebrację ze świecami, które zapalimy od poświęconego płomienia paschału. Wierzę w Kościół Chrystusowy
Nawrócenie dokonuje się we wspólnocie Kościoła, w której Bóg nas uzdrawia i umacnia. To Kościół daje nam Boże słowo i sakramenty, gdzie Bóg dotyka naszych ran, by je leczyć i wlewać nadzieję w nasze serca. Poddając się działaniu Boga w tych znakach odkrywamy znaczenie wspólnoty Kościoła. Jest On święty świętością Chrystusa i osłabiany naszą grzesznością. Im bliżej będziemy Chrystusa, tym bardziej doświadczać będziemy świętości. Odnawiając zobowiązania chrzcielne w noc zmartwychwstania, wspomnimy moment włączenia w Kościół oraz powołania do świętości i dzielenia się wiarą. Idźcie i głoście, ale razem!
W Adwencie spotkałem się z kapłanami naszej diecezji i podzieliłem się moją troską o przyszłość Kościoła, który tworzymy na mazowieckiej ziemi od prawie 950 lat. Nawiązałem do ewangelicznej sceny uzdrowienia paralityka, którego przynieśli czterej mężczyźni i przez otwór w dachu spuścili do stóp Jezusa (Mk 2, 1-8). Zwróciłem uwagę na tych czterech „tragarzy”, którzy przynieśli chorego do Jezusa, ten zaś widząc ich wiarę, uzdrowił paralityka. Zauważyłem, że pilnie potrzeba nam „tragarzy”, którzy będą wraz z nami, kapłanami, przynosić ludzi do stóp Jezusa. Kościół przez papieża Franciszka zachęca, byśmy dali możliwość wiernym świeckim podjąć posługę katechisty, lektora, akolity i stałego diakona. Bardzo proszę, byście w czasie Wielkiego Postu postawili sobie pytanie, czy Pan Bóg nie zaprasza mnie do takiej misji? Wymaga to otwarcia się na działanie Ducha Świętego, duchowego rozeznania i odwagi w przyjęciu powołania. Proszę, rozmawiajcie o tym z waszymi duszpasterzami. Niech to będzie kolejny etap spotkań synodalnych. Ja ze swej strony obiecuję, że stworzymy w diecezji szkołę dla osób, które po rozeznaniu będą mogły podjąć formację, by w przyszłości stać się „tragarzami” i wraz z kapłanami przynosić do stóp Jezusa ludzi, którzy tego potrzebują. Modlitwa o pokój
Mamy świadomość, że Wielki Post przeżywamy razem z naszymi gośćmi, którzy uciekając przed okrucieństwem wojny w Ukrainie trafili do Polski. Dziękuję raz jeszcze wszystkim tym, którzy wspierają cierpiących i walczących w Ukrainie w sposób duchowy i materialny. Wyrażam moją wdzięczność Caritas Diecezji Płockiej, wszystkim zespołom charytatywnym i wolontariuszom w parafiach za zaangażowanie w pomoc i koordynowanie działań na rzecz pokrzywdzonych przez wojnę. Dziękuję władzom rządowym i samorządowym, wszystkim organizacjom, a także indywidualnym osobom, które spieszą z pomocą. Bardzo proszę o modlitwę w intencji sprawiedliwego pokoju w Ukrainie, niech będzie ona zanoszona do Boga podczas każdej Mszy Świętej.
Na trud i przygodę rozdzierania naszych serc, przygotowania do odnowienia przymierza chrzcielnego, pogłębiania wiary w Kościół i rozeznawania powołania do aktywniejszej służby we wspólnocie, niech nas umacnia Boże błogosławieństwo:
+ Ojca i + Syna i + Ducha Świętego!
Amen!
† Szymon Stułkowski, Biskup Płocki
